استاد می‌گفت: «ده سال بود دنبال یک کتاب می‌گشتم تا بالاخره پیدایش کردم و آن را خریدم. و بعد به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها رفتم. چون آن روزها حالاتی بس عارفانه!!! داشتم، کتاب را  را کنار دستم گذاشتم و دو رکعت نماز خواندم و در سجده  گفتم خدایا بگیر از من هر آن‌چه… » 

بنده خدا از سجده که بلند شده بود، متوجه شده بود که کتاب را بردند!!! و هر چه گشته بود دیگر کتاب را پیدا نکرده بود. استاد می‌گفت: یک بار هم عارفانه و با حالتی ادبی به خدا گفتم: خدایا باران رحمتت را بر ما فرو بریز ! که ناگاه آسمان غرشی کرده بود و ابر باریدن گرفته بود آن هم چه باریدنی ! 

بنده خدا می گفت چنان خیس آب شدم که گفتم خدایا کمی آرام‌تر! 

حالا می خوام اینو بگم : خدایا من تو کارات دخالت نمی‌کنم اما یاری‌ام کن تا بتونم با این تحقیقای کله گنده استادا کنار بیام و انجامشون بدم و موفق بشم!

می دونی خدا! من نخواستم که مثل استاد ادبی و عارفانه درخواستم را مطرح کنم که یهو ی علامه ای  فیلسوفی، چیزی بشم! همین‌قدر که سرافکنده و شرمنده نشم کافیه ! بله ! همین دیگه!

شایدم کم می‌خوام نه؟؟؟

قصه، قصه ی دلدادگی ست! فرقی ندارد برای خواهر باشد یا برای برادر؛ قصه عشق است؛ قصه شوق نفس های بندگی در حریم پاک عشق!

قصه بال زدن های ملائکه در جای جای این مسیر؛ هوا، هوای عشق است و نسیم عشق وزیدن گرفته؛

 اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی الإمام التقی النقی و حجتک علی من فوق الأرض و تحت الثری الصدیق الشهید صلاة کثیرة تامة زاکیة متواصلة المتواترة المترادفة کأفضل ما صلیت علی أحد من أولیائک.

همه دست به روی سینه به احترام و ادب به سمت مشهد الرضا علیه السلام… از این هوا دلرباتر هوایی نیست؛

این سوی حریم، مادری لبخندزنان به سمت تو می آید؛ انگار حرفی برای گفتن دارد؛ سراپا گوش می شوی؛ می گوید: خادم الرضایی؟ از مشهد آمدی؟ سلام مرا، ویژه به آقا برسان؛ بگو آقاجان دلم برایتان خیلی تنگ شده است؛ اشک که در چشمانش می دود، با گریه و لبخند می گوید: پنج شش سالی ست که مشهد نرفته ام؛ دوباره التماس دعا می گوید و می رود.

کمی آن سوتر خانم جوانی از میان همهمه ای بیرون می آید، با شوق به سمت تو می آید؛ بانو خوش به حال شما، خوش به حالتان که خادم الرضایید؛ سلام مرا به آقا برسان!

دخترکی همراه با مادرش؛ می گوید : هوای اینجا هوای حرم است، انگار در آن صحن و سرا راه می روی ؛ معلوم است که دخترک دلش را حوالی حرم جاگذاشته است.

قصه دلدادگی زن و مرد، کودک و بزرگ، پیر و جوان نمی شناسد، انگار پسر روی ویلچر هم شِفای پاهایش را همین جا میان این همه دلدادگی می خواهد …

و من باز دلم هوایی مشهدت شده است آقاجان؛ السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی…

پ.ن: خاطرات خادم الرضا شدنم ؛ 

استاد گفت: برای شروع درس امروز تمرکز حواس نیاز هست پس چشم هایتان را ببندید و …

چشم هایم را بستم؛

استاد گفت: به هیچ چیز فکر نکنید و فقط به نفس کشیدنتان فکر کنید؛

و من به هیچ چیز فکر نکردم 

مگر

به صدای قدم های تو ؛ 

مگر من جز آمدنت از خدا چه می خواستم…

پ.ن: برداشت آزاد؛

با خوشحالی ازم اجازه می گیره و با دوستش تماس می گیره . صداشو می شنوم . اول با دوستش سلام احوالپرسی می کنه و بعد ی سؤال درسی ازش می پرسه. حرفش تموم شد، گفتم الان گوشی را میذاره و میاد سمت من . شنیدم که می گفت : پریااااا؟ واسه سحر بیدارت کنم ؟ کنجکاو شدم ادامه حرفشو بشنوم .برای همین ی گوشه ای قایم شدم تا مبادا دیدن من باعث بشه حرفش را تمام نکنه.

کمی که گذشت متوجه شدم پریا گوشی را داده دست مادرش . و حالا مادر پریا داره باهاش حرف می زنه…

_« دخترم پریا، وزنش کمه ، سی کیلوئه ، نمی تونه روزه بگیره !!! » 

+ خاله خب من بیست و دو کیلو هستم اما همه روزه هامو می گیرم و گرفتم ، حتی دو روز هم پیشواز رفتم !!!

_ عه بارک الله ، آفرین . خاله چرا دوست داری پریا هم مث تو روزه هاشو بگیره ؟

کمی فکر می کنه و میگه: من تا امسال نتونسته بودم دوست صمیمی پیدا کنم اما امسال با پریا آشنا شدم و با هم دوست شدیم، پریا دوست خوبیه . دلم میخواد حالا که تو این دنیا اینقدر با هم خوبیم ، توی بهشت هم کنار هم باشیم ، من روزه می گیرم و نماز می خونم چون تکلیف شدم ، اگه پریا هم نماز بخونه و روزه بگیره ما تو بهشت به هم می رسیم :))).

معلوم بود مامان پریا از حرفش کلی ذوق کرده و بهش قول داده بود ، سحر پریا را بیدار کنه تا این دو تا به آرزوشون برسن .

دروغ نگم منم از حرفش کلی ذوق کردم و قند تو دلم آب کردند . از این که می خواست روی دوستش تأثیر بذاره بدون این که ناراحتی و دلخوری پیش بیاد، ی جورایی همون امر به معروف و نهی از منکر، خیلی خیلی ذوق کردم .

قبلاً هم با خرید گیره روسری و کش مو ، همه ی تلاشش را کرده بود تا حجاب را به دوستش معرفی کنه .

پ.ن: فهمیدم امر به معروف و نهی از منکر آسون تر از چیزی هست که فکرش را می کنم ، گاهی میشه با راه های خیلی پیش پا افتاده این رسالت را به انجام رسوند. خدا آخر عاقبت هممون را ختم به خیر کنه … الهی آمین

وقتی که چشم شهر به جمال تو روشن می شود 

اندوه و غم و هر آن چه با اوست فراموش می شود 

راستش چشمم که به جمالش روشن شد ، بی اختیار این شعر به ذهنم رسید .

مدت ها بود شهر ،این زیبایی را به خودش ندیده بود و از این صدای شر شری که نبض زندگی را به دست دارد بی نصیب بود …

صفحات: 1· 2