سکوت کردی و این ، اول شنیدن بود 

سکوت کردن تو ، لب گشودن من بود 

به چشم های تو سوگند می خورم که دلم 

به بازگشتن تو ، ماندن تو ، روشن بود 

من و تو در نظر دوست چون گُلیم و بهار 

همین علاقه ی ما خار چشم دشمن بود 

تو دل بریده ای از من چنان که رود از کوه 

سرت بلند ! که روزی به شانه ی من بود 

پ.ن: شاعر این شعر زیبا روح الله اکبری متولد ۱۳۷۷ هست .قابل ذکر هست که ایشون در مدرسه ای که فاضل نظری در آن معلم بوده درس خونده و با تشویق این شاعر انگیزه بیشتری برای سرودن شعر پیدا کرده و این غزل زیبا را در دیدار با رهبر معظم انقلاب خونده !

زین ماتمی که چشم ملائک ز خون تر است 

گویا عزای صادق آل پیغمبر است.

پ.ن: شهادت جانسوز رئیس مذهب شیعه ، امام جعفر صادق علیه السلام را به تمام شیعیان جهان تسلیت عرض می کنم

از سر شب شوق رفتن به مسجد را داشت.ی جور بی قراری باهاش همراه بود. مدام سؤالش این بود که کِی میریم ، دقیقاً چه ساعتی ؟ خیلی دوست داشتم و دارم که بدونم چه حسی داشت ، آخه اون که سنی نداره و مثل ما آدم بزرگ ها کوله بارش سنگین نیست . وضو گرفتیم و عازم رفتن شدیم . تازه دعای جوشن کبیر را شروع کرده بودند . اتفاقاً یکی از دوستان صمیمی اش را دیدیم و دیدار هم تازه شد، هر دو مثل پروانه به سوی هم پرکشیدند. طفلک هم از قلبش ناراحته و هم مشکل کبدی داره ، از همه مهمتر مشکل جسمانی اش هم روی همه ی اینها را پوشانده . دخترکان از اول تا آخر مجلس تو گوش هم پچ پچ کردند و ریز خندیدند…همون جا وسط همه اون آدم بزرگ هایی که به امید بخشش و تضرع اومده بودند ، نقاشی حرم امام حسین علیه السلام و بین الحرمین با صفا را کشیدند و خودشون را که کناری ایستاده بودند و با هم زمزمه می کردند : خدایا کربلا نصیبمان کن !  همه ی اینا به کنار ، من تعجبم از وقتی بود که روحانی مسجد گفت : قرآن ها را مقابل صورت باز کنید ، دخترکان هر دو به سمت مادرها ، سراغ قرآن گرفتند و پا به پای بزرگترها بک یا الله گفتند و اشک ریختند… یا حَبیبَ الباکِینَ…

پ.ن :خدایا دلم از این هواهای کودکانه می خواهد ،

از همین ها که فقط تو را می بینند ،

از همین ها که تو را باور دارند و جز تو یاوری نمی بینند …

یا دَلیلَ المُتَحَیِّرینَ ، یا غِیاثَ المُستَغیثینَ ، یا صریخَ المُستَصرِخِینَ …

روزها از پی هم می گذرند و من همچنان در خیال خام خود منتظرم!

منتظر لحظه ای ناب !

لحظه ای برای اِنابه ، لحظه ای برای بازگشت…!

و همین که دلخوش می شوم به نگاهت ….

آه !!! 

خدایا چه می شود مرا ؟!

راهی که روشن ، دری که باز و من که آماده پرواز ! 

و دوباره

.

.

.

بال پروازم می شِکَنَد ! 

معبودم !

منِ ضعیف تحمل این بال گشودن ها و شکستن های پی در پی را ندارد …

دستش بگیر که جز تو دستگیری ندارد !

كُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلَُحَتْ سَريرَتي وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوّابينَ مَجْلِسي عَرَضَتْ لي بَلِيةٌ اَزالَتْ قَدَمي 

 مرا چه شده است كه هرگاه با خود گفتم باطن و درونم نيكو شده و نزديك شده از مجالس توبه‌كنندگان مجلس من،

گرفتاري و پيش آمدي برايم رخ داده كه پايم لغزش پيدا كرده .

و چه روز ها که برای دلم دارویی اشتباهی تجویز کردم ! 

ای طبیب دل بیمار من !

پ.ن : شنیدید میگن نباید بدون تجویز پزشک دارو مصرف کنید ؟ یا این که اگه کسی درد مشابه تو را داشت ، نباید داروی اونو واسه خودت تجویز کنی ؟