سکوت !
سکوت کردی و این ، اول شنیدن بود
سکوت کردن تو ، لب گشودن من بود
به چشم های تو سوگند می خورم که دلم
به بازگشتن تو ، ماندن تو ، روشن بود
من و تو در نظر دوست چون گُلیم و بهار
همین علاقه ی ما خار چشم دشمن بود
تو دل بریده ای از من چنان که رود از کوه
سرت بلند ! که روزی به شانه ی من بود
پ.ن: شاعر این شعر زیبا روح الله اکبری متولد ۱۳۷۷ هست .قابل ذکر هست که ایشون در مدرسه ای که فاضل نظری در آن معلم بوده درس خونده و با تشویق این شاعر انگیزه بیشتری برای سرودن شعر پیدا کرده و این غزل زیبا را در دیدار با رهبر معظم انقلاب خونده !
