موضوع: "نکته های ناب"
خلاصه ای از متن خطبه غدیر خم
در ابتدای خطبه، پیامبر حمد و ثنای الهی را به جای آورده و دقایقی نسبتاً طولانی، صفات حق تعالی را با بیانی بلیغ برای حاضران بیان فرمود.
امر الهی برای ابلاغ امری مهم و نزول آیه تبلیغ.
درخواست پیامبر از خداوند برای معاف‌داشتن او از این تبلیغ به سبب ترس از فتنه منافقان و نزول چند باره جبرئیل برای این تبلیغ و وعده الهی برای مصون داشتن پیامبرش از فتنۀ مردم.
اعلان اینکه این آخرین حضور پیامبر در چنین جمعی است و امامت امت تا قیامت بر عهده علی علیه‌السلام و فرزندان اوست.
حرام محمد صلی الله علیه و آله تا قیامت حرام است و حلالش تا قیامت حلال.
بیان مراتب علم و فضیلت علی علیه السلام
انکار ولایت علی علیه السلام گناهی نابخشودنی است.
شک کننده در گفتار پیامبر یا شک کننده در هریک از امامان، همانند کفار جاهلیت خواهد بود.
بیان جملۀ تاریخی مَن کُنتَ مَولاهُ فهذا علی مَولاهُ.
بیان مجدد حدیث ثقلین و جایگاه قرآن و اهل بیت در کنار هم.
تأکید بر وصایت و خلافت و جانشینی علی علیه‌السلام.
دعا در حق دوستان امام و نفرین بر دشمنانش: اَللهمَّ والِ مَن والاهُ و عادِ مَن عاداهُ.
نزول جبرئیل و اعلام اکمال دین.
تأکید بر جایگاه امامت و بیم‌دادن مردم از حسدبردن به امام.
اشاره به کارشکنی‌های منافقان.
بیان ختم امامت در مهدی قائم از فرزندان علی(علیه السلام).
برحذر داشتن مردم از تبعیت از امامان دروغین پس از پیامبر.
امر به حاضران در رساندن پیام غدیر به دیگران.
سفارش مردم به دوستی با اهل بیت و دشمنی با دشمنانشان.
حدود بیست جمله در وصف امام مهدی و حکومتش.
بالاترین معروف، فهم کلام پیامبر در غدیر و رساندن آن به دیگران است.
بیان فضایلی دیگر از امام علی علیه السلام و امر به بیعت رسمی افراد با ایشان به عنوان امام و جانشین پیامبر.
پ.ن: غدیر خم واقعه ای است ، تمام ناشدنی . نسل به نسل به آیندگان خواهد رسید ، به یاری خدای بزرگ و به کوری چشم دشمنان. من این روز را به همه شیعیان و به همه ی مردم جهان تبریک می گویم و امیدوارم با توسل و چنگ انداختن به ریسمان هدایت اهل بیت سلام الله علیهم در این راه ثابت قدم بمانیم و به کمال انسانیت برسیم.
این که دانشگاه رفته باشی و مدرک تحصیلی بالایی داشته باشی یا حتی دکترا گرفته باشی ، اما ندونی با بزرگترت و یا حتی با بچه ها چطوری حرف بزنی و قلبت این قدر کوچک باشه که تحمل هیچ چیز کوچکی را نداشته باشی که هنر نکردی جانم !
به مداد نگاه کن ! ی استوانه باریک و بلند! اگر میان این استوانه چیزی که باید باشه ، نباشه تا بتونی باهاش بنویسی این مداد به هیچ دردی نمی خوره ، نه که به درد نخوره اما اون کارایی را که باید ، نداره .
پس بیا و واسه تقویت دلت کاری بکن !
پ.ن۱: نمی دونم چرا تو حین نوشتن جمله هام یاد حرف مادربزرگ افتادم که همیشه می گفت : خدا به هر کس اندازه ی قلبش بده . حالا این دعا می تونست خوب باشه ، می تونست بد باشه . خوب واسه آدمایی که خلایق از دستش در امان بودند و بد واسه اونایی که آسایش را از دیگران می گرفتند حالا به هر طریقی …
پ.ن۲:امروز چند بار به خودم گفتم : باید عقلمُ بدم دست تو دیووونه بشم … اما یاد این آیه که افتادم پشیمون شدم :
لَو کُنّا نَسمَعُ أو نَعقِلُ ما کُنّا فی أصحابِ السَّعیر ِ…اگر می شنیدیم و از عقل خود بهره می بردیم در این جا نبودیم .
روزها از پی هم می گذرند و من همچنان در خیال خام خود منتظرم!
منتظر لحظه ای ناب !
لحظه ای برای اِنابه ، لحظه ای برای بازگشت…!
و همین که دلخوش می شوم به نگاهت ….
آه !!!
خدایا چه می شود مرا ؟!
راهی که روشن ، دری که باز و من که آماده پرواز !
و دوباره
.
.
.
بال پروازم می شِکَنَد !
معبودم !
منِ ضعیف تحمل این بال گشودن ها و شکستن های پی در پی را ندارد …
دستش بگیر که جز تو دستگیری ندارد !
كُلَّما قُلْتُ قَدْ صَلَُحَتْ سَريرَتي وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوّابينَ مَجْلِسي عَرَضَتْ لي بَلِيةٌ اَزالَتْ قَدَمي
مرا چه شده است كه هرگاه با خود گفتم باطن و درونم نيكو شده و نزديك شده از مجالس توبه‌كنندگان مجلس من،
گرفتاري و پيش آمدي برايم رخ داده كه پايم لغزش پيدا كرده .
تازه از مدرسه به خونه اومده بود .خیلی غمگین و گرفته به نظر میومد . با دیدن قیافه اش فهمیدم بازم ی کاری کرده … مظلومانه نگام کرد و سرشو زیر انداخت . پیش خودم گفتم بازم ی دسته گل به آب دادی و میخوای لاپوشونیش کنی ؟! اینجور وقت ها سعی می کنم سکوت کنم تا خودش اعتراف کنه .
بر خلاف همیشه زیاد پیشم نموند ، رفت تو اتاق . برگشت ، دوباره رفت . چند بار رفت و اومد .گفتم: نازنینم چته ؟ گفت: مادر ؟؟؟؟؟؟
+: جانم !
- : میشه اگه ی چیزی را واست تعریف کردم ، عصبانی نشی و دعوام نکنی ؟
+ : حالا بگو .
- : نه اول باید قول بدی که عصبانی نشی و دعوام نکنی .
دلم نرم شد ،گفتم باشه سعی خودمو می کنم عصبانی نشم اما خب اگه کارت بد باشه … نذاشت به حرفم ادامه بدم و دستمو گرفت و خودشو تو بغلم جا داد . شروع کرد به گریه ،قول بده دعوام نکنی ؟ به هر ترفندی بود راضیش کردم حرفشو بزنه … قبل این که بگه ، شروع کرد به شیرین زبونی : من که می دونم تو بهترین مادر دنیایی! ، من که می دونم تو مهربون ترینی ! ، من که می دونم دنیا رو بگردم ،بهتر از تو پیدا نمی کنم ! ،من که …. گفتم بسه شیرین زبونی حرفتو بزن … شروع کرد به تعریف ؛ اول بگم که واقعاً عصبانی شدم حرفاشو که شنیدم ولی خیلی خودمو کنترل کردم متوجه نشه . واقعاً کارش خوب نبود ، ولی نه اونقدر که بخشودنی نباشه … حرفاش که تموم شد ، فقط گفتم خودت قبول داری کارت خیلی بد بوده ؟ درسته ؟ با شرمندگی گفت : بله می دونم ولی قول میدم تکرار نکنم .می دونستم دیر یا زود یادش میره چه قولی داده ، یادش میره چجوری گریه و التماس می کرد که دعواش نکنم . آخرش خودش ضرر می کرد اما باز هم فراموش می کرد .
صفحات: 1· 2
