شب قبل بعد از این‌که از خواندن مقدمه کتاب آقای جوادی آملی فارغ شدم، به زور خودم را از لابلای کلاف سردرگم کلماتش بیرون کشیدم و راستش را بگویم، بدون مسواک خوابیدم. حتم دارم سرم به بالش نرسیده به دالان هزارتوی خواب روانه گشتم. بماند که دیشب هم دست از سرم بر نداشت و خودش را قاطی رؤیای شیرینم کرد؛ (خودِ …اَش می داند که را می گویم) بگذریم؛

صبح با جان کندنی از رختخواب جدا شدم و صبحانه خورده، نخورده خودم را به کلاس رساندم. قرار بود استاد از مقدمه تسنیم سؤالاتی بپرسد که خدا را شکر به خیر گذشت و حداقل از من نپرسید.

استاد عادت دارد برای پیشگیری از هجوم انواع فکر و خیال و چُرت و خواب عمیییییق و … گاهی از دانشجوها بخواهد تا مطالب روی دیتا شو را بخوانند؛ راستش خیلی خسته بودم و کمی هم حواسم لابلای جمله های استاد گم شده بود که متوجه شدم استاد مرا مورد عنایت قرار داده و صدا می زند!!!

+ استاد با منید؟!

- بله مگه غیر شما کس دیگه ای هم روسری زرشکی سر کرده ؟!!!

و کلاسی که روی هوا رفت!!! و هیچی دیگه، نشد یک بار چیزی از این ذهن مبارک بگذرد و …

پ.ن: اندر احوالات من و عالم شهود 

استاد می‌گفت: «ده سال بود دنبال یک کتاب می‌گشتم تا بالاخره پیدایش کردم و آن را خریدم. و بعد به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها رفتم. چون آن روزها حالاتی بس عارفانه!!! داشتم، کتاب را  را کنار دستم گذاشتم و دو رکعت نماز خواندم و در سجده  گفتم خدایا بگیر از من هر آن‌چه… » 

بنده خدا از سجده که بلند شده بود، متوجه شده بود که کتاب را بردند!!! و هر چه گشته بود دیگر کتاب را پیدا نکرده بود. استاد می‌گفت: یک بار هم عارفانه و با حالتی ادبی به خدا گفتم: خدایا باران رحمتت را بر ما فرو بریز ! که ناگاه آسمان غرشی کرده بود و ابر باریدن گرفته بود آن هم چه باریدنی ! 

بنده خدا می گفت چنان خیس آب شدم که گفتم خدایا کمی آرام‌تر! 

حالا می خوام اینو بگم : خدایا من تو کارات دخالت نمی‌کنم اما یاری‌ام کن تا بتونم با این تحقیقای کله گنده استادا کنار بیام و انجامشون بدم و موفق بشم!

می دونی خدا! من نخواستم که مثل استاد ادبی و عارفانه درخواستم را مطرح کنم که یهو ی علامه ای  فیلسوفی، چیزی بشم! همین‌قدر که سرافکنده و شرمنده نشم کافیه ! بله ! همین دیگه!

شایدم کم می‌خوام نه؟؟؟

با حرف هایش همیشه طرف مقابلش را می رنجانَد. انگار آفریده شده تا با زبانش به همه نیش بزند. گاهی فکر می کنم کار و زندگی ندارد و دنبال دردسر است. بارها دلم می خواست موقع کنایه زدن هایش دستم را بگذارم جلوی دهانش و … . نه شوخی کردم اینقدر ها هم خشن نیستم. فقط میخواهم با شهامت بگویم بنده خدا سرت به کار خودت باشد همین !!! 

باذوق و شوق فراوانی گفت: مادرم دانشگاه قبول شده! با کج و معوج کردن دهانش پرسید : دانشگاه؟؟؟ دانشگاهِ چی؟ 

+ : فلان دانشگاه . 

- : حالا بالا غیرتاً عمل کنیااااااا! 

والا منم نه بالا گذاشتم نه پایین ، گفتم ببخشید چی را عمل کنم دماغم را :)))) بنده خدا زبانش را گذاشت ته خلقش و یک سرپوش گذاشت رویش و تا انتهای جلسه دیگر کسی سخنی از وی نشنید . 

همه ی نوشته های ی نویسنده چه خوب ، چه بد بخشی از دارایی های او هستند .

برای نوشتنشون با همه وجود قلم زده . 

شایدهر کدوم واسش ی خاطره ی حس را رقم می زنه .

پس چرا بی سر و صدا کپی میشن و برده میشن جای دیگه ؟! 

چه خوب که این بردن ها همراه بشه با نام نویسنده… آخه آدم حس می کنه ی تیکه از وجودش را می کَنَن و می بَرَن …(ناراحت)

تو رو خدا نکنین از این کارا آدم دلش می گیره :(((((

پ.ن: چند وقته بدجور تو کوک این ابزار کپی برداری ام …بودنش ی جور ، نبودنش هم ی جور !!!

​ای که گرفتی به دوش، بار غم و بار عشق 

باز  بیا سر کنیم، قصه ی گلزار عشق

قصه شنیدم که دوش، تشنه لب گل فروش

برد گلی سبز پوش، هدیه به بازار عشق

گل غم ناگفته داشت، خاطر آشفته داشت

چشم به خون خفته داشت، از غم سالار عشق

عشوه کنان ناز کرد، وا شدن آغاز کرد

خنده زد و باز کرد، دیده به دیدار عشق

گر چه زمان دیر بود، تشنه لب شیر بود

منتظر تیر بود، یار وفادار عشق

باغ تب و تاب داشت، گل طلب آب داشت

کی خبر از خواب داشت، دیده ی بیدار عشق

عشق زمین گیر شد، عرش سرازیر شد

گل هدف تیر شد، ای عجب از کار عشق

آن گل مینو سرشت، بر ورق سرنوشت

با خطی از خون نوشت، معنی ایثار عشق

این گل باغ خداست، از چمن کربلاست

خواب گه او کجاست، سینه ی اسرار عشق

«آه که با پشت خم، پشت خیامت برم»

نغمه سراید به غم، قافله سالار عشق

تازه گل پرپرم، من ز تو عاشق ترم

اصغرم ای اصغرم، ای گل گلزار عشق!

غنچه ی آغوش من، زینت خاموش من

یار کفن پوش من، یار من و یار عشق

دشت پر از های و هوست، مشتری عشق اوست

ای شده قربان دوست، اوست خریدار عشق

خیمه به کویم زدی، خنده به رویم زدی

می ز سبویم زدی، بر سر بازار عشق

کودک من لای لای، از غم تو وای وای

گریه کند های های، چشم عزادار عشق

با تو «شفق» پر گرفت، عشق در او در گرفت

تا نفسی بر گرفت، پرده ز اسرار عشق

شاعر:محمد جواد غفورزاده

پ.ن: اگه دلتون شکست ما را هم یاد کنید … التماس دعای فرج.