نویسنده : مظفر سالاری

هاشم پسری است که با پدربزرگش که زرگر معروفیست در شهر حلّه (یکی از شهرهای عراق) زندگی می کند.هاشم از لحاظ ظاهر ، پسر بسیار زیبایی است و به گفته برخی شبیه شاهزادگان ایرانیست. او در زرگری طراح و سازنده ی قابلی است . هاشم عاشق دختری می شود به نام ریحانه که همبازی او در دوران کودکی اش بوده؛ در این میان چون هاشم سنی مذهب و ریحانه شیعه مذهب است امیدی به ازدواج با او ندارد . اتفاقات زیادی رخ می دهد و هاشم و بسیاری از اهالی شهر که سنی مذهب بودند ، به تشیع مشرّف می شوند . ناگفته نماند که مهمترین اتفاق در زندگی هاشم، دیدن کراماتی از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است که هم شیعه شدنش و هم ازدواج با ریحانه از برکات آن است. ناگفته نماند کراماتی که در این داستان بیان شده ، همگی واقعیت داشته و دقیقاً به همان صورت که بیان شده رخ داده و نویسنده منبع آن ها را در کتاب ذکر کرده است

پ.ن: با این که خیلی وقت بود این کتاب را خریده بودم اما امروز موفق به خوندنش شدم و یک روزه تمومش کردم… از خوندنش لذت بردم شما هم اگه نخوندید پیشنهاد می کنم بخونید !

دیکتاتور مادری است که به دختر دلبندش که تکلیف شده است و حجاب کامل دارد ، نمی گوید :دخترم روسری ات را موقع بازی کردن در پارک بردار ، گرمت می شود !!!

دیکتاتور مادری است که وقتی دختر دلبندش می خواهد همه روزه هایش را بگیرد (و می گیرد) نمی گوید که عزیزم شما ضعیف و ظریف هستی ! در این روز های گرم نمی خواهد روزه بگیری ، بعداً قضایش را بگیر !!!(یا اصلأ نگیر !!!) .

دیکتاتور مادری است که وقتی دختر نازنینش بخاطر یک ماه روزه داری یک دوچرخه زیبا هدیه می گیرد ، بیشتر از او ذوق می کند !!!

دیکتاتور مادری است که وقتی می داند که خدا ارحم الرّاحمین است ، اما اصرار دارد دختر عزیزتر از جانش تمام تکلیفی که بر او واجب شده را به موقع انجام دهد و حتی برای این که او را تشویق کند برایش هدیه های دوست داشتنی در نظر می گیرد !!!

پ.ن: این ها تعابیر و برچسب های جدیدی است که بتازگی از اطرافیانم دریافت کردم !!!

لطفاً شما هم نظر بدید .

پشت چراغ قرمز ،خانم خیلی راحت توی ماشین نشسته ،گرمش میشه و خیلی سریع روسری اش که فقط قسمت وسط سرش را پوشانده از سر برمی داره …از تعجب نزدیکه شاخ در بیارم… به این فکر می کنم که بیشتر این افراد وقتی در مورد رعایت کردن حجاب باهاشون حرف می زنیم ،با قیافه حق به جانبی میگه: تو داری منو از حق آزادی خودم محروم می کنی و… .

کمی که فکر می کنم می بینم در مقایسه حقوق در جامعه ،همیشه حقوق اجتماعی بر حقوق فردی مقدم تر است . یعنی وقتی در یک جمعی باشی و دوست داشته باشی کاری را انجام بدی باید ببینی آیا این رفتار تو باعث نقض حقوق افراد دیگر نمیشه ؟! پس سلب آزادی یک نفر بهتر از اینه که حقوق افراد دیگه زیر پا له بشه و در برخی موارد ی طیفی از جامعه به گناه بیفتند . خب خواهر من ، تو داری همه زیبایی و در بعضی مواقع جذابیتت را در معرض تماشا قرار میدی ، اگر ی کم به ویژگی های افراد چه مرد چه زن فکر کنی، می فهمی این کار تو باعث به گناه افتادن هر دو طیف میشه (این که چه جوری ،میذارم بر عهده خود دوستان !)

یادمه ی بار وقتی داشتم در مورد این که «حجاب باید بعنوان قانون در جامعه رعایت بشه» ، با یکی از همین خانم های محترم صحبت می کردم ،ایشون در جواب به من گفت : به نظر من وقتی منع در کاری باشه ،آدم نسبت به انجام اون عمل حریص تر میشه !!! 

خیلی فکر کردم و اتفاقا جوابم را از زبان استادی شنیدم که می گفت :مثل اینه که به شما بگن فلان روز امتحانه ،درس نخونده سر جلسه حاضر نشید، بعد شما بگید : ببین استاد! من میخواستم درس بخونمااااا ولی چون شما زیاد تأکید کردید مانع درس خوندن من شد ! یا اینکه بگید وقتی چراغ راهنمایی قرمز شد باید ایست کنی و متوقف بشی ، بعد شما بگی ببین من اگه چراغ نباشه خودم می ایستم ولی چون چراغ قرمزه و رنگش منو وسوسه می کنه ،باید از خیابون رد بشم ، ( خب رد شو ، تصادف می کنی ، می میری (دور از جون خوانندگان محترم) )

اگر بخواهیم از این جمله استفاده افراطی بکنیم یعنی هیچ قانونی وضع نشه ؛ چه مثبت ، چه منفی و نگهدارنده ! خب در این صورت آیا میشه خط قرمزی برای حفاظت از حریم و حقوق افراد تعیین کرد ؟ پس با این حساب تعلیم و تربیت معنایی دارد ؟؟؟

آدم ها همیشه نیاز به تازه شدن دارند ، نیاز دارند تا روح خسته و رنجورشون را جلا بدهند.

گاهی می شود این تازه شدن ها با خواندن یک کتاب خوب که مدت هاست توی قفسه،بلا استفاده، جاخوش کرده ، حاصل بشود .

گاهی نوشتن جمله هایی که دوست داری بشنوی ؛

گاهی بوییدن یک عطر تازه یا حتی بوییدن یک گل تا عمق جانت ؛

گاهی حرف زدن با گل های گلدان و حرس کردن شاخه و برگ های خشک کنارش و شنیدن صدای دلربایشان ؛

گاهی پاک کردن آیینه و دیدن تمام نعمت هایی که خدا ارزانی تو کرده ؛

گاهی حتی بوییدن و شانه کردن موهای دخترکی که بیشتر اوقات همدم تنهاییت هست ؛

گاهی شنیدن صدای کسی که خیلی دوستش داری ؛

گاهی روح آدم ها با چیز های خیلی ساده تازه می شود ؛

اما 

صفحات: 1· 2

آن آچارفرانسه ی شیطان، آن اچ آی وی ایمان، آن مام پلیدی ها، آن فادرِ بدی ها، آن رذیله ی اخلاقی، آن ضایع تر ز چاقی، آن سوتی شخص حرّاف، ابوالمعاصی دروغ بن لاف ( درازَالله دماغَه همچون پینوکیو ابن ژپتو )، زعیم قبیله ی گناهان بود .

نقل است در کودکی او را به کلاس اکابر غیر انتفاعی سپردند تا تعالیم نیکو ببیند و به آیندگان خدمت کند . پس چندی نگذشته بود که والدینِ ابوالمعاصی را فرا خواندند و استادش گفت : تا به حال کودکی ندیدم که حتی از بیان درست و صحیح نام خویش عاجز باشد. چندان که فلکش کردم، آرتروز گرفتم. فی الحال عازم بیمارستانم جهت فیزیوتراپی. او را نزد طبیب برید؛ شاید مرضی داشته باشد. چون جواب ام آر آی، سی تی اسکن، سونوگرافی و آندوسکوپی ابوالمعاصی را دیدند، کمسیون های پزشکی متحیر شدند از مخلوقی که نه روده ی راست دارد در شکم و نه حتی نای و نایژه ی صاف و صوفی.

صفحات: 1· 2