خدایا ! چقدر خوبه که تو « هم قصه نا نموده دانی ،هم نامه نانوشته خوانی!»
.
.
.
پ.ن: وگرنه واسه گفتن حرف و درد دلم چقدر باید تلاش می کردم اما
همین که دلم می گیره و پناه میارم به خودت و تو آرومم می کنی ی نعمت بزرگیه !
خدایا بخاطر این نعمت به قول قدیمیها کرور کرور شکر!
و به قول خود خودت « الحمدلله رب العالمین »