حكمت(291):وَقَدْ عَزّى الاَْشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ عَنِ ابْنٍ لَهُ :

يَا أَشْعَثُ، إِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِکَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْکَ ذلِکَ الرَّحِمُ،

وَإِنْ تَصْبِرْ فَفِي اللّهِ مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ خَلَفٌ.

يَا أَشْعَثُ، إِنْ صَبَرْتَ جَرَى عَلَيْکَ الْقَدَرُ وَأَنْتَ مَأْجُورٌ،

وَإِنْ جَزِعْتَ جَرَى عَلَيْکَ الْقَدَرُ وَأَنْتَ مَأْزُورٌ؛

يَا أَشْعَثُ، ابْنُکَ سَرَّکَ وَهُوَ بَلاَءٌ وَفِتْنَةٌ،

وَحَزَنَکَ وَهُوَ ثَوَابٌ وَرَحْمَةٌ.؛

روش تسلیت گفتن امام علی(ع) برای تسلیت گفتن به ‘اشعث بن قیس’

كه فرزندش را از دست داده بود،

فرمودند: ای اشعث! اگر برای پسرت، به خاطر پیوند خویشاوندی اندوهناكی، سزاواری،

اما اگر شكیبا باشی، هر مصیبتی را نزد خدا پاداشی است.

ای اشعث! اگر شكیبا باشی، تقدیر الهی بر تو جاری می شود و تو پاداش داده خواهی شد

و اگر بی تابی كنی نیز تقدیر الهی بر تو جاری می شود و تو گناهكاری.

ای اشعث! پسرت، تو را شاد می ساخت و برای تو گرفتاری و آزمایش بود

و مرگ او تو را اندوهگین كرد، در حالیكه برای تو پاداش و رحمت است.

و این در حالی است که امیر المؤمنین علیه السلام در سخن دیگری فرمودند:

حكمت(292)؛ عَلى قَبْرِ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله ساعَةَ دَفْنِهِ :

إِنّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلاَّ عَنْکَ، وَإِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلاَّ عَلَيْکَ،

وَإِنَّ الْمُصابَ بِکَ لَجَلِيلٌ، وَإِنَّهُ قَبْلَکَ وَبَعْدَکَ لَجَلَلٌ.

آن حضرت به هنگام دفن پیكر پاک رسول خدا(ص) فرمودند:

همانا شكیبایی نیكوست جز در غم از دست دادنت، و بی تابی ناپسند است،

جز در اندوه مرگ تو، مصیبت تو بزرگ و مصیبت های پیش از تو و پس از تو ناچیزند.

منبع : نهج البلاغه