لب ما و قصه‌ی زلف تو، چه توهمی! چه حکایتی! تو و سر زدن به خیال ما، چه ترحمی! چه سخاوتی!   به نماز صبح و شبت سلام! و به نور در نَسَبت سلام! و به خال کنج لبت سلام! که نشسته با چه ملاحتی!   وسط «الست بربکم» شده‌ایم در نظر تو گم  دل ما پیاله، لب تو خم،… بیشتر »