سؤال...
مدتی است فکرم را به خود مشغول کرده است…
آدمهایی که وقتی به پوچی می رسند تصمیم به خودکُشی می گیرند.
چرا؟؟؟
چرا آدمها به پوچی می رسند؟
اصلاً چنین حرفی درست است که آدمی به پوچی می رسد؟؟؟
نظر از: رحیمی [عضو]
سلام
پاسخ این سوال خیلی سخته
چون باید جای دیگران باشی بعد در خصوص رفتارشون نظر داد.
اما ضعف ایمان و برای غیر خدا عمل کردن، به دستور نفس زندگی کردن = بی ثمری = پوچی و …………. بی نهایت هیچ
نظر از: . . . ماریا . . . [عضو]
سلام.
من از کسایی که خودکشی ناموفق داشتن پرسیدم.
همه بلا استثنا جنون لحظه ای دارن و یک لحظه چنان دچارش ميشند
که. .
نظر از: داوری [بازدید کننده]
سلام…
به طور كلي مهم ترين سرچشمه پوچي اين است كه زندگي و خلقت را جدا از خداوند بدانيم .
خداوند به زندگي معنا مي دهد و سختي ها را قابل تحمل مي كندو در دنيا به انسان شهامت و قدرت مي بخشد.
عشق ورزیدن به خداوند باعث میشه همیشه در زندگی احساس خوبی داشته باشید.
جدا شدن قطره از دریا…همون حرف مارا زده.
****************************************************************************
سلام
ممنون از حضورتون ….
نظر از: مرکز تخصصی تفسیر شاهین شهر [عضو]
کربلا نصیبتان
نظر از: داوری [بازدید کننده]
سلام..
اتفاقا این یک نوع ایمان به آینده .
وآخرت است.!
اما از طریق نادرست!…چون از موقعیت فعلی خویش ناراضی است،مرتکب این عمل می شود!
پوچی یعنی احساس حقارت.خودکم بینی.شکست و…
چه وضع وخیمی دارد که مرگ دردناک را به آن ترجیح می دهد…واین از استثنائات است.جزو بیماری روانی است…که خطرناک است.
************************************************
سلام ممنون از اینکه به وبلاگ من سر می زنید!
حرف شما قابل احترام ،اما قبول ندارم که نوعی ایمان به آخرت باشه و نمیشه اسمش را ایمان گذاشت و حتی نمیشه گفت آخرت را باور داره…
و حتی می تونم به جرأت بگم که خدا را هم آنگونه که باید باور ندارد.
خیلی دوست دارم نظر دیگر دوستانم را هم بدانم.
فرم در حال بارگذاری ...